Şöyle ayaklarımı uzatabileceğim, elime kitabımı aldığımda sessizce, huzurla okuyabileceğim bir alan. Bir kitaplık ,bir berjer ama içinde mavi olan :)
Oldu da çok şükür, ama bir sorun bakalım ,bu 3 yılda o huzur köşene kaç kez otura bildin de ,kitabını okudun diye...
Ahhh ahh bu koca şehir , şu yaşama telaşı,akıp giden zaman ...
Emekliliğe kadar o berjer beni bekler mi bilmem; ama ben bu fotoğraflarda ki huzurlu köşelere bakıp oturamadığım köşemi hayal ediyorum bugün...
Sevgiler
nehircce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder